De zilte tranen zijn gedroogd
De zilte tranen zijn gedroogd
in de zomerzon die brandt
Op een doordringende manier
in mijn huid en ogen
Mijn verdriet is uitgeput
de laatste emmer geleegd
In de tuin die verdorven blijft
zo lang mijn hart blijft bloeden
De dagen die mij wurgen
in onmacht van niet weten
Waarom nu alles anders moest zijn
niks is meer veilig
Jouw zwijgen laat me sterven
jouw woorden snijden me
Jouw afwezigheid martelt me
jouw leven vertrapt dat van mij
Al voel ik de pijn niet meer…
Reacties op dit gedicht
| ring: | Maandag, mei 01, 2006 16:03 |
| heftig mooi,xxxingrid | |
| lachebekje1988: | Maandag, mei 01, 2006 15:39 |
| Ben ik even blij dat er fictie staat! Mooi verwoord Liefs, |
|
| L.Bert: | Maandag, mei 01, 2006 09:41 |
| Mooi gedicht! Gelukkig fictie. | |
| fran92: | Maandag, mei 01, 2006 08:26 |
| knap verwoord.. liefs fran92 |
|
| switi lobi: | Maandag, mei 01, 2006 00:35 |
| Pfoe! Dat heb je knap gedaan! Slaap lekker! Liefsliefs....switi lobi |
|
| m@rcel: | Maandag, mei 01, 2006 00:26 |
| voelend heftig verwoord maar gelukkig staat er fictie bij. Slaap lekker m@rcel |
|
| Raira (Ria): | Maandag, mei 01, 2006 00:23 |
| heftig maar zeer mooi verwoord liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||