fragmentarisch
fragmentarisch
tijd glijdt door handen
een tasten in luchten
lachen woont
tussen stiltes van zuchten
dolend door seconden
in zomers ruw bewerkt
en strompelend door wanden
nu ween ik gaten in de vlinders
met ogen die dof zijn geworden
dicht staan de woorden
ruimteloos in het bestaan
uit elkaar en aan elkaar voorbij
nemen wij afscheid
gaan onze weg terug
en hopen stil
op weer een nieuwe mei.
**********
sunset 03-05-2006
**********
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Woensdag, mei 03, 2006 15:36 |
| Zo mooi neergezet. Liefs, Artifex. |
|
| vivika: | Woensdag, mei 03, 2006 13:56 |
| super!!! 1 keer maar moeten lezen? :) | |
| wolkie: | Woensdag, mei 03, 2006 09:13 |
| Stilmakend mooi Prachtig verwoord |
|
| lachebekje1988: | Woensdag, mei 03, 2006 08:05 |
| Ik hoop met je mee! Liefs, |
|
