wat ben jij voor een vader...
Ze is het licht in mijn ogen
En ik volg haar tot het graf
Ik begrijp niks van je woorden
Daarom voelt dit als een straf
Waarom smeed jij leuke plannen
Om haar van me weg te halen
Hoor jij niet haar stille vragen
Wil jij die niet naar buiten halen
Voor de grote stappen die jij neemt
Zijn haar beentjes nog zo klein
Zie jij niet dat jouw keuzes
Eigenlijk de hare moeten zijn
Zie jij alleen maar roze tinten
Nu je in verliefd zijn zweeft
Wat ben jij voor een vader
Als je niet ziet wat in haar leeft?
En ik volg haar tot het graf
Ik begrijp niks van je woorden
Daarom voelt dit als een straf
Waarom smeed jij leuke plannen
Om haar van me weg te halen
Hoor jij niet haar stille vragen
Wil jij die niet naar buiten halen
Voor de grote stappen die jij neemt
Zijn haar beentjes nog zo klein
Zie jij niet dat jouw keuzes
Eigenlijk de hare moeten zijn
Zie jij alleen maar roze tinten
Nu je in verliefd zijn zweeft
Wat ben jij voor een vader
Als je niet ziet wat in haar leeft?
Reacties op dit gedicht
| kochansky: | Zondag, mei 26, 2002 19:17 |
| wat voor soort vader? geen goede lijkt mij. Gelukkig is er altijd nog de moeder om troost te bieden als ze valt. mooi verwoord |
|
| keppeke: | Donderdag, februari 07, 2002 22:42 |
| Mooi gedicht. Vraag mij veel hetzelfde af over mijn eigen vader. Maar eigenlijk weet ik het antwoord al. Hij is een vader die eigenlijk geen vader wil zijn. Veel sterkte. Tejana | |
| Mr. Frog-Fish: | Donderdag, november 29, 2001 14:02 |
| touwtrekken, zonder het touw te kennen, zonder te weten wat het touw voelt... Jij luistert naar het touw en beschermt.. en hij..... Grts... |
|
| catharina: | Donderdag, november 29, 2001 11:58 |
| iloon lieverd...we zijn er voor mekaar...het voelt fijn dat je zo meeleeft dankjewel meis!!!! dat zegt me alles hoor door dik en dun allebei he? xxxxxxjes cathje |
|
| catharina: | Donderdag, november 29, 2001 11:56 |
| juist precies...en dat doet mij zon pijn.... | |
| pramodah: | Donderdag, november 29, 2001 11:50 |
| en dan vragen we ons af....heefd het kind dan niets te zeggen.....kinderen van vandaag zijn de grote mensen van morgen...maar worden soms behandeld als voorwerpen....alleen omdat iemant zijn eigen ego wil strelen.... liefs pramodah |
|
| ilona krijgsman: | Donderdag, november 29, 2001 11:31 |
| lieverd, we hebben het er vanmorgen over gehad...je smste me..maar je kent me...ik bel je meteen.....ik heb een uur met je gepraat..ik heb je rustig gemaakt...daar zijn we voor....jij vangt mij op..ik jou lieverd......het is ook allemaal zo moeilijk he......nu begrijp je ook waar een ander doorheen gaat......als je dat nu zelf zo ervaart heb je pas het besef......en je weet he......ik ben er altijd..en ik kom binnenkort weer..en wie weet hebben we een eter meer...hahha.....knuffffffffff xx | |
Over dit gedicht
| Auteur: catharina | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 november 2001 | ||
| Thema's: | ||