Van de nachtegaal en de parkiet
Van de nachtegaal en de parkiet
Zittend op een zwijgende rots
Floot de nachtegaal zijn mooiste lied
En keek vervolgens apetrots
Naar zijn vriendje, de parkiet
Zachtjes begon ook deze te zingen
Tot grote spijt van de nachtegaal
De parkiet wou blijkbaar meedingen
Naar de prijs voor het zijn van muzikaal
En, tot ieders verbazing zong hij geniaal,
Maar kwam plots in ademnood
Spijtig genoeg werd dit hem fataal
Zo stierf hij toch een mooie dood.
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Zaterdag, mei 06, 2006 01:45 |
| leuk | |
| switi lobi: | Vrijdag, mei 05, 2006 22:38 |
| Tjeeee..... grappig gedaan hoor! Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Teun euh Beun | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||