Ontmoeting
Niemand hoeft zo alleen te zijn
als ik. Dit gedicht is daarvan
het bewijs. Twee lichamen
die langs elkaar heen gaan,
ongemerkt groeten. Ik weet
niet dat jij al lang achter mij staat,
in mijn vorig leven al deel hebt gemaakt,
nu weer wacht, tegen een boom.
De zon ging op kwam weer neer
haastte zich heen en weer, ik ben
zo alleen, er is geen betere tijd
dan dit.
Reacties op dit gedicht
| Hannepon: | Maandag, mei 08, 2006 20:57 |
Deze vind ik heel mooi. de manier waarop je je strofen (onbewust?) hebt ingedeeld is prachtig! een kus van ver X |
|
| Mathilde: | Zondag, mei 07, 2006 18:44 |
oef... intens! |
|
| switi lobi: | Zondag, mei 07, 2006 13:30 |
| Dit zegt veel meer dan jouw geschreven woorden.... Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||