mijn vader
Je ging voor ons veel te snel, je ziekte kon je niet overwinnen.
Je kon niets meer zeggen, geen woorden meer gegund om uit te leggen.
Het doet pijn dat daarna jou zoon, mijn broer bij jou moest zijn.
Hij ging vlak na jou heengaan, in een diepe slaap, ''ze noemen het coma''dit is iets wat ik niet aankan ben volkomen stuk kan dit niet aan. een paar maanden in dromen waar we met praten, huilen niet doorheen konden komen.
Tegen jou niets meer kunnen zeggen is iets waar ik me niet bij neer kan leggen,
Maar waarom daarna ook bij mijn broer die zonder de kans wat tegen ons te zeggen, zijn reis zonder woorden is ingegaan terwijl we nog zoveel jaren hadden moeten hebben om te lachen, praten,overleggen.
Zou hij mijn verdriet hebben gehoord, praten,huilen, mij aanraking? heb woorden, gedachten meegegeven die ook voor jou waren, maar niet kon geven bij leven.
het doet pijn dat jullie niet meer bij mij zijn.
maria