Tijdens mijn vlucht
belandde ik in een grote storm
Geraakt door de bliksem
daalde ik neer
Mijn vleugels gewond
Ik kan niet meer
Lig hulpeloos te wachten
totdat iemand mij komt helpen
Mijn vleugels verzorgd, verkoeld
verbind, zodat ik verder kan
Maar iedereen loopt door en kijkt me aan
ze zien me blijkbaar niet staan
De regen valt neer met grote druppels
Ze snijden als een mes door mijn vleugels
Sta op en probeer te vliegen
maar de kracht heb ik er niet voor
De kou gebruikt mijn laatste energie
de laatste warmte ontsnapt mijn vleugels door
Voordat ik mijn laatste adem uitblaas
wordt ik opgetild door twee handen
De warmte die ze uitstralen
De liefde waarmee ze me aanraken
voel de pijn langzaam maar zeker verdwijnen
en de helende kracht waarmee ze mijn vleugels maken
Een tijd van herstel
Een tijd waarin veel is te leren
Een tijd waarin ik mezelf tegenkom
Waarin je beseft dat gedane dingen niet meer om zijn te keren
Die handen, ze hebben me gered
en nu ik weer kan vliegen
zal ik anderen deze wijze lessen ook leren