de krassen zijn nog duidelijk zichtbaar,
de plekken waar het mes m'n armen ingingen,
het doet pijn als ik er aan denk,
de tijd van snijden, gebruiken
de tijd van niet zeker zijn of je de volgende dag haalt,
boos, op je zelf, op alles wat leeft, iedereen die jou wat aan heeft gedaan,
bang, omdat je niks kan doen,
slaap al 8 weken niet thuis, omdat het niet goed gaat,
zit nu in een kamer, waar ik niks kan doen,
alleen maar schreeuwen en bang zijn..
ik vind een scherp puntje..
zet alles op een rijtje..