langs de vloedlijn
Zacht slenterend lang de vloedlijn
met mijn sandalen in mijn hand
de zon verwarmt mijn bleke huid
water rolt over mijn voeten naar ‘t strand
de wind speelt met mijn rok en haren,
ik sluit mijn ogen en loop maar wat verloren
dan voel ik dat je naast me loopt
ik hoor in de stilte je stem geboren
een hand die me leid, ogen die zoeken
dromen die me zacht laten zweven
samen, samen langs de vloedlijn
helaas was mijn gevoel verweven
uren loop ik op herinneringen
langzaam kleurt de lucht roze rood
de zon zakt weg achter de horizon
mijn liefde gaat een beetje dood
traag pak ik een schelp, en nog één
mag ik stilletjes worden gevonden
hier op dit eenzame verlaten strand
door eeuwige liefde verder gebonden
Reacties op dit gedicht
| plezierke: | Zaterdag, mei 13, 2006 23:18 |
| Mooi, ik geniet mee! | |
| Dirk Hermans: | Vrijdag, mei 12, 2006 18:38 |
| heel mooi | |
| lachebekje1988: | Vrijdag, mei 12, 2006 10:44 |
| Prachtig geschreven gedicht! Liefs, |
|
| Annemieke van der Ven: | Vrijdag, mei 12, 2006 08:37 |
| Ik denk dat we allemaal dat strans wel eens ervaren... Liefs.... |
|
| Artifex: | Vrijdag, mei 12, 2006 07:22 |
| Even met je meegelopen. Liefs, Artifex. |
|
| Reiger: | Vrijdag, mei 12, 2006 07:21 |
| Een droom zo mooi beschreven.... | |
| fran92: | Vrijdag, mei 12, 2006 07:19 |
| wat heb je dit weer prachtig geschreven meid.. liefs fran92 |
|
