Nooit meer een kus, nooit meer een lach,
Alles gaat terug naar die ene dag.
Als verdoofd probeer ik te accepteren,
Dat ik het zonder haar moet proberen.
Ik sleep me elke dag voort,
Denkend aan elk klein woord,
Wat ze tegen me heeft gezegd,
De ruzies die we hebben bijgelegd
Die kleine dingen die zo konden storen
Wat zou ik ze graag nog eens willen horen.
Hoe kan ik doorgaan zonder haar ?
Hoe moet het verder zonder haar stem ?
Ik zie en hoor haar telkens weer
Het gemis wordt niet minder, maar steeds meer.
Zolang zij in mijn hart zal zijn,
Zal alle vreugde vermengd zijn met pijn.
Wetend dat ik door moet gaan,
Met in mijn ziel altijd een traan.
Zij die alles wilde uitproberen,
En nieuwe dingen wilde leren.
Met iedereen was zij begaan,
Maar ook hierin is zij ons allen voorgegaan.
In Esmee heb ik de kracht gevonden die mij diep van binnen
Helpt om deze dagen te overwinnen.
Het vertrouwen en de liefde die zij mij heeft gegeven,
Maakt dat ik door kan gaan met leven.
Al zijn we haar in dit leven kwijt,
Haar herinneringen en liefde leven in ons voort,
voor altijd en altijd en altijd!!