verdriet van binnen
Ik voel me gevangen
in een web van verdriet
Ik wil me niet uiten,
en dat niemand het ziet
Mijn hart die krimpt samen,
een brok in mijn keel
Ik probeer het te dragen,
maar het wordt me soms teveel
Het liefst zou ik huilen,
dus mijn hart gaat op slot
Want zou ik het uiten,
dan ga ik kapot...
in een web van verdriet
Ik wil me niet uiten,
en dat niemand het ziet
Mijn hart die krimpt samen,
een brok in mijn keel
Ik probeer het te dragen,
maar het wordt me soms teveel
Het liefst zou ik huilen,
dus mijn hart gaat op slot
Want zou ik het uiten,
dan ga ik kapot...
Reacties op dit gedicht
| fairyofsuicide: | Maandag, augustus 25, 2008 22:27 |
| mee eens heel mooi gedaan :) ga zo door en bedankt voor je berichtje^^ | |
| lachebekje1988: | Zondag, mei 14, 2006 17:58 |
| Het is altijd beter je gevoelens wel te uiten dat lucht namelijk op, mooi verwoord! Liefs, |
|
| switi lobi: | Zondag, mei 14, 2006 11:39 |
| Toch kan het een geweldige opluchting geven om het te uiten......huil maar eens lekker uit! Dikke troostkus, liefsliefs, switi lobi |
|
| Halin: | Zondag, mei 14, 2006 10:48 |
| Heej! Mooi gedicht! :D kusjes, Kim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kly | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 14 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||