Hij was me vergeten,
nog maar eens.
Dat het moederdag was
wist hij niet eens.
En mijn dochter,
die is nog te klein;
en daarom had hij
er voor me moeten zijn.
Heb hem erop gewezen;
of hij op de kalender kijken wou,
waarop ik het in drukletters had geschreven
zodat hij het niet vergeten zou.
Hij werd even wit,
zijn schaamte was oprecht;
maakte toen alles weer goed
met wat hij heeft gezegd.
Dat ik een perfecte mama ben
en een perfecte vrouw;
en de manier waarop hij het zei
is waarom ik zo van hem hou.