vergeven
Vergeven
De klanken van haar zoetgevooisde stem,
haar vragende weeïge ogen, haar intens verdriet,
deden de hardheid in me breken.
Vergeten waren de momenten van starheid, ego en trots
Woorden van haat en wrok bestonden niet meer
Mijn boosheid verdween in haar stroom van tranen.
Zo kwetsbaar en teer,
gevoelig en vrouwelijk.
Ik geef me over
Vergeef me
voor alles wat jou heeft gekwetst
Jij laat mij zien wat liefde is.
De klanken van haar zoetgevooisde stem,
haar vragende weeïge ogen, haar intens verdriet,
deden de hardheid in me breken.
Vergeten waren de momenten van starheid, ego en trots
Woorden van haat en wrok bestonden niet meer
Mijn boosheid verdween in haar stroom van tranen.
Zo kwetsbaar en teer,
gevoelig en vrouwelijk.
Ik geef me over
Vergeef me
voor alles wat jou heeft gekwetst
Jij laat mij zien wat liefde is.
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Dinsdag, mei 16, 2006 21:18 |
| Beeldschoon........ Liefsliefs, switi lobi |
|
| lachebekje1988: | Dinsdag, mei 16, 2006 20:33 |
| Liefdevol geschreven! Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: errel | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||