In mijn bed, ver van mij vandaan...
Zie ik in de donkere hemel de heldere maan...
Het doet me denken aan een pareltje in de woestijn...
in helder wit zand, heel teder en fijn...
Maar hoe jij daar ook ligt te blozen,
het leven gaat niet altijd over rozen...
Straks is mijn leventje voorbij,
Pareltje, het joune gaat door, met of zonder mij...
Even zal de tijd stil lijken staan...
maar je zal weer verder moeten gaan...
Ga op zoek naar de zonnetjes in je leven...
Laat hun straaltjes je warmte geven...
Laat ze je voeden met moed en met kracht...
zodat jij kan gaan stralen, zoals de maan in de nacht....
©