hart van staal
lopend op de straten
een koel briesje in mijn nek
helemaal verlaten
helemaal alleen
bang voor alles
wat voor me ligt
de weg die ik moet lopen
zonder enig inzicht
zoveel mensen om me heen
en toch zo eenzaam voelen
maar de mensen die om me geven
helpen me altijd op de been
bang voor wat ik al had gelopen
hoe eng mijn verleden ook wel niet is
en als ik verder ga
is het jullie, die ik mis
wil blijven staan
genieten van elk moment met jullie allemaal
door jullie heb ik nu geen hart van zwak hout
maar van ijzerhard staal
bedankt....
Reacties op dit gedicht
| kitkat star: | Vrijdag, mei 19, 2006 23:41 |
| mooi super mooi! blif zeker zo schrijven en huppel door al die mensen heen! mensen roeleren okal zijn het niet je vrienden en onthou (ik weet ckr dat jij dat wel doet) dat je vrienden de meest fanatstiesche mensen zijn op de wereld en zo te horen heb ji de beste!(na die van mij dan;)) liefs,, |
|
| because: | Vrijdag, mei 19, 2006 22:56 |
| heel mooi en dankbaar geschreven, sterkte en geniet van alles en vooral van je vrienden idd :) xxxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: simple mind | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||