Het gaf mijn leven één ommekeer
Wat herinner ik me nog, alles is niet meer dan één waas.
Mijn herinneringen zijn nog maar erg vaag.
Ik zit hier nu geheel alleen, klaar voor de toekomst in alle onzekerheid
Hellaas ben ik één groot deel van mijn geheugen kwijt.
Soms word het me teveel, toonde mijn gevoelens via een traan.
Het gevoel van onzekerheid, wat is er nog over van.. mijn tranen laat ik maar gaan.
Knokken doe ik al jaren, één poging de pijn te overwinnen.
Het was niet eenvoudig er aan te beginnen.
Alle hoop was me ontnomen.
Iets wat ik zeker niet verder uit wilde laten komen.
Zette één dikke streep door het verleden.
Één ging het gevecht aan voor het heden.
Het ongeval heeft diepen wonden achtergelaten.
Geen reden om de persoon te gaan haten.
Diepe dalen en velen tegenslagen later, begon ergens weer mijn toekomst waarachtig.
Genietend van het leven ( het heden) het leven is mooi… nee prachtig!!
Het gaf mijn leven één ommekeer.
Één tweede kans, en misschien voor andere één leer?
Misschien bij elkaar is het één heleboel.
Maar schrijven doe ik vanuit mijn gevoel
RvM
Reacties op dit gedicht
| ben.k: | Donderdag, december 06, 2007 22:07 |
| knap om het zo te zien , je bent een voorbeeld voor anderen ik ben benieuwd naar het volgende gedicht met vr gr ben |
|
| sunset: | Zondag, mei 21, 2006 11:47 |
| Ach, er zijn ergere dingen dan een - hoe vreselijk ook - ongeval. Toch? En dat weet ik uit meer dan zestien - soms lange - jaren ervaring hoor. Liefs, sunset |
|
| lachebekje1988: | Zondag, mei 21, 2006 00:32 |
| Vooral blijven doen ik zal ze lezen! liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Robotic | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||