Dode bomen leven niet.
Vereenzaamd loop je
Zonder rusten, school je
Onder dorre takken
Achter bomen dook je weg.
Onder dorre takken
Achter bomen dook je weg.
Maar dode bomen redden niet.
Helpen niet, beschermen niet.
Dode bomen leven niet.
Stap voor stap
Ga je verder
Alleen vooruit,
niet links rechts
Niet nergens.
Niet nergens.
Afscheid neem je
Je moet, je bent al te ver
Op jouw te kleine weg.
Je mag niet meer.
Kleine stapjes,
Dichterbij
Een doel zo ver weg voor jou.
Zo ver weg van mij.
Een doel zo ver weg voor jou.
Zo ver weg van mij.
Reacties op dit gedicht
| Melanie de K.: | Woensdag, mei 24, 2006 20:56 |
| de afbeelding bij het gedicht is echt heel passend! heel goed geschreven, als of je het zelf beleeft! gelukkig dat het fictie is! liefs Melanie |
|
| Rosalena ignota: | Woensdag, mei 24, 2006 17:16 |
| ''t Is altijd tof om een reactie te krijgen. Wat ik leuk vind aan dit gedicht is dat je ook werkelijk de vorm van een boom hebt. Tenminste zo komt het toch bij mij over. Ik weet niet of dit toevallig of met opzet gedaan is. Probeer echter wel af en toe wat woorden te schrappen, want soms lijkt het of er te veel informatie staat en je de lezer te veel bij zijn/haar handje vasthouden wilt. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mysticelfje |  
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||