Mijn hart gestoken
De zucht is hoorbaar vol pijn
als mijn hart weer een steek te verduren krijgt
het zal slijten door de tijd- ik weet het
maar hoelang moet ik nog wachten
De dagen zien in de sneden
die mijn botten doorklieven
splinters die de huid kerven
met onleesbare tekens
Mijn aderen lekken donker bloed
zuurstofloos zonder levenskracht
dat als tranen langs mijn wangen stroomt
in maakt mijn zicht bitter
Rood en blind voor alles
Reacties op dit gedicht
| ring: | Zaterdag, mei 27, 2006 20:23 |
| Als al het bitter uit je aderen stroomt,komt er plaats voor genezing. Het litteken zal nog een tijd schrijnen,maar eens zal de huid tekenen van genezing tonen...xxxingrid |
|
| scientist: | Zaterdag, mei 27, 2006 12:19 |
| En toch zal dat hart genezen. Daar geloof ik in. X |
|
| hiljaa: | Zaterdag, mei 27, 2006 11:24 |
| droefmooi! knufliefs--hiljaa-- |
|
| lachebekje1988: | Zaterdag, mei 27, 2006 01:01 |
| Heel verdrietig! Liefs en sterkte. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||