Aan het roer dien avond stond het hart
en scheepte maan en bossen bij zich in
en zeilend over spiegeling
van al wat geleden had
voer ik met wind en schemering
om boeg en tuig voorbij de laatste stad
*
bovenstaande geschreven door Gerrit Achterberg
die net als ik de dood proef in een leven vol hiaten
*
Ik verpoos aan zee en zie het water triest drijven
De één zijn dicht is als een
kolonie dat vol met letters
de quasi klokken doet luiden
Was ik het niet die je leerde lopen
doch ook liet struikelen omdat
je sneller liep dan ik
zomaar wat geschrijf, misschien
wat hulpeloze woorden – neen
het maakt mij niets of een penceel
nu streelt of dat ik met het puntje
het gelige oorsmeer verwijder dat
mij ontluistert door te veel gezegde woorden
Mathilde: | Zaterdag, mei 27, 2006 23:05 |
ow... gaat door merg en been... kus, mathilde en ja, het wordt wel weer eens tijd... begin jij? ;) |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, mei 27, 2006 22:34 |
Schitterend... Annemieke |
|
mums: | Zaterdag, mei 27, 2006 19:11 |
wat is dit mooi. liefs mums |
|
m@rcel: | Zaterdag, mei 27, 2006 18:38 |
wauwwwwwwwww schitterbaar mooi geschreven Broer Liefs m@rcel |
|
Innerchild: | Zaterdag, mei 27, 2006 18:27 |
Man ... machtig !!! | |
hiljaa: | Zaterdag, mei 27, 2006 15:08 |
verpoezen aan zee moet rustgevend zijn! en in eenzaamheid even tot rust kan komen!! prachtig neergeschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
sunset: | Zaterdag, mei 27, 2006 15:08 |
Wohw! Echt een toppie dit. Liefs en warme genegenheid, sunset |
|
L!@: | Zaterdag, mei 27, 2006 13:59 |
bijzonder mooi... ook leuk dat je citeert... laifs,,, | |
_Zonneschijn_: | Zaterdag, mei 27, 2006 13:31 |
In stilte gelezen prachtig weer! Liefs |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 27 mei 2006 | ||
Thema's: |