Drie mannen
in lange regenjassen
stonden voor de grote poort.
Hun ogen levenloos
onbeweeglijk en onverstoord.

Hun handen
kruiselings gestrengeld
achter op hun rug.
Net soldaten die verslagen
van een missie terug.

Alles dicht bij hun
of datgene dat gebeurt
verder uit hun buurt
Wordt nauw in 't oog gehouden
er is altijd ene die tuurt.

Ik krijg kriebels
mijn wezen voelt een diepe
drang naar ongeregeld verzet.
Ik wil dat die silhouetten
door mij opzij worden gezet.

Ik duw
met heel mijn kracht tegen
de eerste aan het hek.
Maar die verroert geen vin
die verplaatst geen stek.

Dan met hulp
van de in stilte opgekomen
en verlichting brengende zon.
Duw ik dwars door die schaduw heen
zodat ik eindelijk binnen kon.