Dood vertrouwen
Beelden uit een polair verleden
diassimileren het geheel
Duister gezang brandt positrone gaten
in het ontstane evenwicht
tussen de natuur, de sterren
mijn dromen en jou
Achter die gouden zon
die door de algehele interstellaire
(en dus niet bestaande) reacties
jouw sleutel verbergt
ligt de dood op de loer
met in zijn hand
de langzaam leeglopende pipet
van trage gezangen en levenstijl
Gedonder in de lucht
als krakend verlangen
maar nimmer een reactie aangaande
In jouw dode ooghoeken ligt
een kruiser aangemeerd
dobberend op de zoete traan
knipperend van verlangen
Een matroos (of is het een kok)
gooit het vuil overboord
blijft onbezien, maar nimmer vergeten
of weggelaten uit de aaneenschakeling
die het heelal ten proces heeft gevoerd
Op zijn eigen manier
word hij toch gebruikt
Nu is het tijd (maar waar)
De blinde en zijn hond zullen vallen
in een vacuüm van hoop
diassimileren het geheel
Duister gezang brandt positrone gaten
in het ontstane evenwicht
tussen de natuur, de sterren
mijn dromen en jou
Achter die gouden zon
die door de algehele interstellaire
(en dus niet bestaande) reacties
jouw sleutel verbergt
ligt de dood op de loer
met in zijn hand
de langzaam leeglopende pipet
van trage gezangen en levenstijl
Gedonder in de lucht
als krakend verlangen
maar nimmer een reactie aangaande
In jouw dode ooghoeken ligt
een kruiser aangemeerd
dobberend op de zoete traan
knipperend van verlangen
Een matroos (of is het een kok)
gooit het vuil overboord
blijft onbezien, maar nimmer vergeten
of weggelaten uit de aaneenschakeling
die het heelal ten proces heeft gevoerd
Op zijn eigen manier
word hij toch gebruikt
Nu is het tijd (maar waar)
De blinde en zijn hond zullen vallen
in een vacuüm van hoop
Over dit gedicht
| Auteur: Adam | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||