(LR) Eenzaam en verlaten
Eenzaam en verlaten
Aan de rand van de waterlijn,
staar ik naar het oneindige.
Verzonken in gedachten
aan iets dat niet mocht zijn.
Mijn ogen zitten vol tranen,
mijn hoofd vol vragen
Mijn lippen staan op elkaar
Niemand die iets vraagt
Zo eenzaam en verlaten
Als jij bent weggegaan
Zo eenzaam en verlaten
zal het zijn dit jaar
Reacties op dit gedicht
| liefdesnestje: | Woensdag, juni 07, 2006 17:37 |
| het is een beetje een herwerkte versie die ik schreef voor de begrafenis van Jo. Ik had de moed niet deze week om een nieuwtje te schrijven, beetje ziekjes, vandaar. Liefs Lovertje |
|
| Boudaatje: | Dinsdag, juni 06, 2006 19:16 |
| Is het een oude? Want je gedichten beginnen te groeien! Boud. |
|
| Aquarel: | Dinsdag, juni 06, 2006 14:31 |
| Ik voel het verdriet mee, in dit gedicht... Aquarel |
|
| lucky two: | Dinsdag, juni 06, 2006 13:34 |
| mooi geschreven.wel triest sterkte liefs lucky two | |
Over dit gedicht
| Auteur: liefdesnestje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||