Verwarrend gevoel
Ik zag je opeens daar staan.
Zo onverwacht,
maar vanbinnen voelde het goed..
Een blik werd me gegund,
maar meer niet.
Zelfs geen korte babbel..
Eenmaal thuis kon ik
je niet meer vergeten.
Het mag niet!
Gepraat, gepraat en gepraat..
Om dan tot het besluit te komen
dat dit alles gewoon een verwarring was van gevoelens!
Reacties op dit gedicht
| ikke_s15: | Woensdag, juni 14, 2006 19:07 |
| mooi geschreven... die rotgevoellens ook... altijd maar weer gaan ze door elkaar en moet jij maar weer uit zien te zoeken welk paartje bij elkaar hoort... en net al je bijna klaar bent... ach heej meis... goed dat je erachter bent en... houw je hoofdjuh omhoog;) kusjes |
|
| Romi : | Woensdag, juni 07, 2006 19:31 |
| Inderdaad meid, echt super dat je er zo goed met hem over kunt praten... Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laïs | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||