Expressie: zo maar
Ik vraag mij af, al lang,
waarom ik niet, naar het einde verlang.
Na een kleine analyse,
vond ik het antwoord eindelijk dan.
Zij die 's ochtends glimlacht,
een koffie drinkt en niets verwacht.
Zij legt de vingers op m'n arm
en dankbaar is voor de overleefde nacht.
Zij die ziek wordt, als de kinderen,
elkander bewust gaan hinderen.
Door stomme dingen te doen,
en de eenheid in het gezin doen minderen.
Daarom makker, dat is mijn doel.
om hier verder te gaan in deze boel.
Mijn liefde voor die vrouw,
houdt mijn hoofd noodzakelijk koel.
waarom ik niet, naar het einde verlang.
Na een kleine analyse,
vond ik het antwoord eindelijk dan.
Zij die 's ochtends glimlacht,
een koffie drinkt en niets verwacht.
Zij legt de vingers op m'n arm
en dankbaar is voor de overleefde nacht.
Zij die ziek wordt, als de kinderen,
elkander bewust gaan hinderen.
Door stomme dingen te doen,
en de eenheid in het gezin doen minderen.
Daarom makker, dat is mijn doel.
om hier verder te gaan in deze boel.
Mijn liefde voor die vrouw,
houdt mijn hoofd noodzakelijk koel.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, juni 08, 2006 08:40 |
| In eerste instantie leef je toch voor jezelf. En van daaruit leef je met de andere(n). In goede en slechte dagen. Liefs en mijn vriendschappelijke genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jure | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 08 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||