Ik open mijn ogen
Geen idee waar ik ben
Ik zie alleen maar zwart voor mijn ogen
Ik probeer op te staan
Maar iets houdt me tegen
En duwt me steeds weer naar de grond
Tranen verschijnen in mijn ogen
Ik roep om hulp
Maar niemand blijkt mij te horen
Even heb ik het gevoel
Dat ik alles wil opgeven
Dat het geen zin meer heeft
Tot ik plots de kracht weer krijg
Om op te staan
Klaar om een weg te zoeken
In een doolhof
Dat mijn leven blijkt te zijn