Het tastbare leven
Het tastbare leven
Zo voel je het tastbare leven
en hoe dun het soms kan zijn
geschreven op gevouwen papieren
met wensen die vruchtbaar zijn
en alles weer relatief
Met vrijheid in gedachten
en angst in een vogel
en mensen om je heen
zijn we steeds alleen
Met de schoonheid van de basis
de simpelste dingen
het geluid om je heen
met een zicht wat tastbaar is
zijn we uiteindelijk net zo goed alleen
Zoekend naar een zekerheid
waar wapens klinken
Voor schijnbare vrede,in onzekerheid
onderbouwd door theorien
waarin het leven maar één
aantoonbare waarheid heeft
dat we leven in het nu
met de dood die ieder moment kan komen.
J.S.2006
Zo voel je het tastbare leven
en hoe dun het soms kan zijn
geschreven op gevouwen papieren
met wensen die vruchtbaar zijn
en alles weer relatief
Met vrijheid in gedachten
en angst in een vogel
en mensen om je heen
zijn we steeds alleen
Met de schoonheid van de basis
de simpelste dingen
het geluid om je heen
met een zicht wat tastbaar is
zijn we uiteindelijk net zo goed alleen
Zoekend naar een zekerheid
waar wapens klinken
Voor schijnbare vrede,in onzekerheid
onderbouwd door theorien
waarin het leven maar één
aantoonbare waarheid heeft
dat we leven in het nu
met de dood die ieder moment kan komen.
J.S.2006
Reacties op dit gedicht
| elemmïré telemnar: | Zondag, juli 16, 2006 00:40 |
| wauw..prachtig omschreven, ka n ni anders zeggen! | |
| Augustijntje: | Maandag, juni 12, 2006 22:17 |
| reden te meer om van iedere dag te genieten dan!! heel mooi geschreven! x! Blij te horen dat je van het zonnetje geniet.. |
|
| scream: | Zaterdag, juni 10, 2006 22:19 |
| wauw!! liefs x |
|
| switi lobi: | Zaterdag, juni 10, 2006 18:05 |
| Prachtig! Liefsliefs....switi lobi |
|
| m@rcel: | Zaterdag, juni 10, 2006 12:10 |
| Prachtig mooi verwoord en geschreven Jurgen...maar niemand is alleen op deze wereld dus jij ook niet hoor. Liefs m@rcel |
|
| sunset: | Zaterdag, juni 10, 2006 07:25 |
| Heel veel emoties verward verwoord en overgebracht. Maar al leef je jouw leven alleen, in het leven ben je nooit alleen. Geloof me maar. Liefs en knuf, sunset |
|
| Cheeke: | Zaterdag, juni 10, 2006 03:26 |
| Al goed dat je nog kunt genieten van de zonneschijn...maar ik ben het eens met Renate: alleen ben je nooit. Nu ben ik aan jou en je gedicht aan het denken...het is maar iets klein, maar toch ben je niet alleen! Heel mooi verwoord! Liefs, Cheeke |
|
| Renate-td-: | Zaterdag, juni 10, 2006 01:53 |
| Je bent nooit alleen, dat geloof ik, dat voel ik. Overdenkend geschreven, liefs |
|
| cosmicdoom: | Zaterdag, juni 10, 2006 01:29 |
| Kan er ook niks aan doen nu dat m''n gedichten meestal zo zwart als de nacht zijn,maar ik blijf genieten van de zonneschijn,groetjes Jurgen | |
Over dit gedicht
| Auteur: cosmicdoom | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||