Mij zeker niet
Woorden gaan smekend te keer.
Ik hoor het wel
maar ik luister niet meer.
Eens waren woorden voor mij
klanken vol razernij.
Nu komen ze met zo velen.
Wie kan het nog iets schelen
mij zeker niet.
Handen heffen zich in verweer.
Ik zie het wel
maar ik voel het niet meer.
Eens waren handen voor mij
vuisten vol razernij.
Nu komen ze wonden helen.
Wie kan het nog iets schelen
mij zeker niet.
Ogen kijken vol oud zeer.
Ik weet het wel
maar ik huil niet meer.
Eens waren ogen voor mij
poelen vol razernij.
Nu komen ze tranen stelen.
Wie kan het nog iets schelen
mij zeker niet.
Voeten zetten zich neer.
Ik merk het wel
maar ik volg ze niet meer.
Eens waren voeten voor mij
tentakels vol razernij.
Nu willen ze wegen delen.
Wie kan het nog iets schelen
mij zeker niet.
Ik hoor het wel
maar ik luister niet meer.
Eens waren woorden voor mij
klanken vol razernij.
Nu komen ze met zo velen.
Wie kan het nog iets schelen
mij zeker niet.
Handen heffen zich in verweer.
Ik zie het wel
maar ik voel het niet meer.
Eens waren handen voor mij
vuisten vol razernij.
Nu komen ze wonden helen.
Wie kan het nog iets schelen
mij zeker niet.
Ogen kijken vol oud zeer.
Ik weet het wel
maar ik huil niet meer.
Eens waren ogen voor mij
poelen vol razernij.
Nu komen ze tranen stelen.
Wie kan het nog iets schelen
mij zeker niet.
Voeten zetten zich neer.
Ik merk het wel
maar ik volg ze niet meer.
Eens waren voeten voor mij
tentakels vol razernij.
Nu willen ze wegen delen.
Wie kan het nog iets schelen
mij zeker niet.
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij*: | Zondag, juni 11, 2006 17:10 |
| Super strak geschreven. | |
| fran92: | Zondag, juni 11, 2006 16:58 |
| wow heel erg mooi geschreven maar heel diep van binnen kan het je vast wel wat schelen! liefs fran92 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: siena | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||