Voelen zonder hamerslag
Als ik nu toch alleen ben
niet eenzaam, gewoon alleen
Ben ik een klein fan,
van dat wat ik ben, hetgeen
Wat mij zo diep veronrust
En mij nog niet los wil laten
Is de verandering
De angst te zijn, onbewust!
Onzekerheid, wie ben ik?!
Afgemeten aan weer een dag,
Die voorbij zoeft, doordraait
Voelen zonder hamerslag!
Pijn is leven, zijn is zijn
Zonder nieuwe regelvorm
Ik ben, ik word en ik verdwijn
Dat is mijn regel, mijn norm!
God, wat is het toch simpel
Mij te verschuilen achter dat
Ik denk, te zijn, afwimpel
Geremd, ik ben het spuugzat!
Laat ‘leven’ dus maar komen
De mooie dingen, narigheid
Ik durf nogsteeds te dromen
Mijn gevoel wint het altijd!
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Woensdag, juni 14, 2006 16:25 |
| Helemaal goed! Liefsliefs, switi lobi |
|
| diedie1978: | Woensdag, juni 14, 2006 10:18 |
| mooi ggeschreven. en blijf dit lekekr voelen die positiviteid in het leven groetjes wen |
|
| sunset: | Woensdag, juni 14, 2006 07:52 |
| P r a c h t i g! Chapeau. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kalotje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||