ik voel me goed
ik sluit mijn ogen
er valt een traan
mijn lichaam trilt
hoe lang kan ik dit nog aan
ik laat mijn hoofd rusten
en sla armen om mij heen
probeer mezelf te herpakken
maar ik voel me te alleen
even laat ik gevoelens toe
maar ik moet weer staan
herban mijn emoties
ik moet doorgaan
met zware voeten
en ligt gevoel in mijn hoofd
zonder emoties
maar geheel verdoofd
ga ik verder
bewandel ik het pad
weg uit het diepe dal
vervandaan het zwarte gat
maar langzaam ontdek ik
het heeft geen zin
negatieve gevoelens blijven overheersen
ookal stop ik er positieve in
ik moet dingen verwerken
ik kan wel leven zoals het moet
maar gevoel veranderd dan niet in
"ik voel me goed"
er valt een traan
mijn lichaam trilt
hoe lang kan ik dit nog aan
ik laat mijn hoofd rusten
en sla armen om mij heen
probeer mezelf te herpakken
maar ik voel me te alleen
even laat ik gevoelens toe
maar ik moet weer staan
herban mijn emoties
ik moet doorgaan
met zware voeten
en ligt gevoel in mijn hoofd
zonder emoties
maar geheel verdoofd
ga ik verder
bewandel ik het pad
weg uit het diepe dal
vervandaan het zwarte gat
maar langzaam ontdek ik
het heeft geen zin
negatieve gevoelens blijven overheersen
ookal stop ik er positieve in
ik moet dingen verwerken
ik kan wel leven zoals het moet
maar gevoel veranderd dan niet in
"ik voel me goed"
Reacties op dit gedicht
| ToxicTears: | Woensdag, juni 14, 2006 14:32 |
| Heel, Héél herkenbaar!! Mooi geschreven! Kusje, Esther |
|
| Dirk Hermans: | Woensdag, juni 14, 2006 12:54 |
| heel goed neergezet groetjes Dirk |
|
| I am me: | Woensdag, juni 14, 2006 12:25 |
| heel erg mooi! echt super.. ik leef met je mee... veel liefs, marit | |
Over dit gedicht
| Auteur: braakiejz | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||