nooit.
Voor altijd, die stemmen,
die zeggen dat het moet.
Geen gedachten die zegt,
nee, laat me niet gaan.
Verdriet is weggevaagd,
door de plassen bloed.
Dat over mijn arm stroomt,
naar de harde stene grond.
-Ooit zal het zo zijn, dat de wind met me speelt, en me meeneemd naar dat paradijs, waar geen bloed bestaat.
die zeggen dat het moet.
Geen gedachten die zegt,
nee, laat me niet gaan.
Verdriet is weggevaagd,
door de plassen bloed.
Dat over mijn arm stroomt,
naar de harde stene grond.
-Ooit zal het zo zijn, dat de wind met me speelt, en me meeneemd naar dat paradijs, waar geen bloed bestaat.
Reacties op dit gedicht
| Tourniquet: | Zondag, augustus 13, 2006 11:11 |
| Veel sterkte.. -Ooit zal het zo zijn, dat de wind met me speelt, en me meeneemd naar dat paradijs, waar geen bloed bestaat. Probeer jezelf hierdoorheen te helpen... |
|
| Psycho Princess: | Zondag, juni 18, 2006 14:43 |
| Mooi geschreven.. Heel veel sterkte.. xx Psycho Princess |
|
| Helpoort.: | Donderdag, juni 15, 2006 14:01 |
| Ty. | |
| QueenBee: | Donderdag, juni 15, 2006 08:15 |
| Met ontroering gelezen.... droef gedicht.. :( Sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Helpoort. | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||