Ik wandel soms een straat voorbij
zonder iets te zien
maar voelen doe ik dan
dat er geen blik op mij gericht
en geen gedacht aan mij geschonken
van waarde is geweest
Zo slof ik meestal terug naar huis
beschouwend aan iets dat niet is
Blijven mijmeren kan ik
tot het bloedens toe
mij even wilt erkennen
Toch omwentel ik mij hierbij
zelf niet te willen weten
wat ik al veel langer wist
Ik ben slechts een symbool in zand
waar de storm ooit heeft gewoed
Zonder enig gedacht aan wat er ooit was
weet enkel nog de korrel zelf
een echo van een voetafdruk
en een herinnering aan een naam
die ooit was, maar al veel langer
niet meer is geweest