(YPB) fata morgana
fata morgana
warme zonnestralen ontvangen mij
terwijl de deurknop nog in mijn hand ligt
verbranden voeten op hete tegels
mijn blik omhoog naar de niets dan blauwe lucht
lopend naar het koele gras
schuif de stoel naar het kleine stukje schaduw
laag tempo in een soort trance
droom ik dat jij er was
vage dubbele beelden draaien door mijn hoofd
iets wat duizelig stort ik in een stoel
ik zie blauwe ogen, jouw mooie blauwe ogen
een stralende lach die ik niet zal laten gaan
ik wil op mijn tenen staan
om je lippen te raken
maar iets haalt me uit mijn evenwicht
doet me door mijn knieën zakken
straaltjes zweet vinden hun weg over mijn rug
wanhopig wil ik je hand pakken
maar de overheersende zon maakt het zwart voor mijn ogen
worstelend met de warmte val ik in het groen
vechtend tegen de plots zo grote vermoeidheid
ik moet mijn ogen opendoen!
je zoenen zoals we dat tijden niet hebben gedaan
me overgeven aan mijn verlangen…
vol van onze liefde ben ik toen opgestaan
maar de tuin was leeg en ik alleen
warme zonnestralen ontvangen mij
terwijl de deurknop nog in mijn hand ligt
verbranden voeten op hete tegels
mijn blik omhoog naar de niets dan blauwe lucht
lopend naar het koele gras
schuif de stoel naar het kleine stukje schaduw
laag tempo in een soort trance
droom ik dat jij er was
vage dubbele beelden draaien door mijn hoofd
iets wat duizelig stort ik in een stoel
ik zie blauwe ogen, jouw mooie blauwe ogen
een stralende lach die ik niet zal laten gaan
ik wil op mijn tenen staan
om je lippen te raken
maar iets haalt me uit mijn evenwicht
doet me door mijn knieën zakken
straaltjes zweet vinden hun weg over mijn rug
wanhopig wil ik je hand pakken
maar de overheersende zon maakt het zwart voor mijn ogen
worstelend met de warmte val ik in het groen
vechtend tegen de plots zo grote vermoeidheid
ik moet mijn ogen opendoen!
je zoenen zoals we dat tijden niet hebben gedaan
me overgeven aan mijn verlangen…
vol van onze liefde ben ik toen opgestaan
maar de tuin was leeg en ik alleen
Reacties op dit gedicht
| Green eyes: | Maandag, juni 19, 2006 14:24 |
| Tja, dan kom je thuis van een kale reis. Maar je hebt tijdelijk toch genoten ;)... mooi geschreven, en zeer graag gelezen! Liefs, knuf Marina |
|
| Kim rc: | Vrijdag, juni 16, 2006 21:54 |
| ja supermooi beeldend!!! (overheersende zon had van mij niet gehoeven,, gewoon zon) maar fijn gelezen hoor! dankje voor je reactie :) xxx |
|
| Dylirium: | Vrijdag, juni 16, 2006 14:37 |
| Wordt er stil van... mooi gedaan mietjuh, Groetjes xx |
|
| switi lobi: | Vrijdag, juni 16, 2006 11:32 |
| Ach.....wat een jammerlijk einde...ik hoop voor jou op beter. Liefsliefs, switi lobi |
|
| sunset: | Vrijdag, juni 16, 2006 09:32 |
| Zo voelbaar jouw verlatenheid, verdrietig verlangen. Liefs en toch een fijne dag, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mietjuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||