de doodswens van je schreeuw
licht
pijnigt
mijn ogen
de dag
schijnt
meer dan echt
zijn weg te banen
in de gang
van mijn denken
dus hou ik halt
hier zomaar en ineens
aan de waanzin van je voelen
en in deze stilte
suist enkel nog
de doodswens
van je schreeuw
Reacties op dit gedicht
| ana (stacia): | Dinsdag, juli 11, 2006 19:33 |
| En jij hoort het... daar waar een ander de blik afwendt. |
|
| fran92: | Vrijdag, juni 16, 2006 17:46 |
| rakend mooi geschreven liefs fran92 |
|
| Aquarel: | Vrijdag, juni 16, 2006 14:10 |
| Dit is indrukwekkend goed geschreven. Groetjes, Aquarel |
|
| Mathilde: | Vrijdag, juni 16, 2006 13:21 |
je schrijft enorm intens. woorden die blijven nazingen en mij dwingen nogmaals te komen lezen. liefs, mathilde |
|
| switi lobi: | Vrijdag, juni 16, 2006 11:14 |
| Ik voel het zelfde als sunset en moet er diep van zuchten... Knap gedaan! Liefsliefs, switi lobi |
|
| sunset: | Vrijdag, juni 16, 2006 09:24 |
| Jij weet iemand wel te raken. Mijn respectvolle bewondering voor het verwoorde hoor. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||