Het land van de vroege morgen
Het land van de vroege morgen
Mijn lakens zijn nog onbeslapen,
wanneer de zon al reeds aan de horizon schijnt
Het nieuwe licht van een prille dag breekt aan.
Witte slierten kruipen over de weiden
aangesterkt door de mistige rivier
die als een grijze slang die door het landschap kruist.
Door de mist, een witte deken, loop ik
en tussen eiken die als groene mijlen verrijzen,
gaat mijn ontdekkingsreis van deze nieuwe morgen.
De weg is verlaten
en terwijl ik blik over de velden
breekt de zon door de takken van de lijsterbes.
De eerste vogels worden wakker,
en mij al groetend met hun ochtendritueel,
voeren zij hun hoogste lied.
Ik denk aan jou en wou dat je hier was,
zodat ik je kon meenemen op een wereldreis,
in het land van de vroege morgen.
Is alles in orde, meneer? en verbaasd draai ik mij om.
Nee hoor, absoluut niet agent.
Ik geniet van de nieuwe morgen
Ik wist dat ik weer eens had staan dromen,
dromen van een nieuwe dag en nieuwe kansen,
dromen, van een nieuw begin...
Reacties op dit gedicht
| Darkened Heart: | Maandag, juni 19, 2006 10:25 |
| Mooi geschreven, zoals ik aan het begin van de nacht al zei: het wordt een nacht van openbaringen :) | |
| Dragon_Fly: | Maandag, juni 19, 2006 09:43 |
| toch niet is allebei van toepassing | |
| Nemesis: | Zondag, juni 18, 2006 20:27 |
Wou = wilde. Verder - Mooi - mooie draai bij de agent. Hulde. (En zo beleven we alles anders dan de mensen zelf) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dragon_Fly | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||