Mijn dochter
Mijn dochter
Een rare vorm in het gras
Mijn dochter lag er net maar ze is alweer weg
Ik zie ze genieten van het leven, speels en onschuldig
Grassprietjes liggen in alle richtingen
Speels en breekbaar, vrolijke chaos
Ze lacht en loopt naar me toe op haar blote voeten
Snelle sporen in het gras
Een stevige knuffel en een zoen op mijn mond
Ik zie mijn dochter graag
Net als mijn gras.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, juni 20, 2006 15:08 |
| Jammer dat kinderen zo snel groeien [net als het gras :=)]. Herkenbaar lief-mooi verwoord. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bartman | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||