eventjes alleen.
Eventjes alleen.
Eventjes niemand om me heen.
Eindelijk alleen.
Alleen na al dat gezeur.
En al dat geschreeuw.
Eventjes alleen.
Eventjes alleen.
Alleen in me kamer.
In een hoekje gekropen.
Eventjes huilen.
Daarna er weer tegen aan.
Eventjes alleen.
Eventjes niemand om me heen.
Eindelijk alleen.
Alleen na al dat gezeur.
En al dat geschreeuw.
Eventjes alleen.
Eventjes alleen.
Alleen in me kamer.
In een hoekje gekropen.
Eventjes huilen.
Daarna er weer tegen aan.
Eventjes alleen.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, juni 21, 2006 19:48 |
| praat maar even met jezelf en dan daarna weer met je vele naasten, met die beide zijden van het bestaan mag je door het leven gaan. groetje, hans |
|
| Aquarel: | Woensdag, juni 21, 2006 12:27 |
| Heel mooi geschreven, ik herken het wel en denk dat iedereen wel eens eventjes alleen wil zijn. Groetjes, Aquarel |
|
| Ton Rijkers: | Woensdag, juni 21, 2006 11:36 |
| Even verwerken dat eenzame gevoel..Mooi gedicht hoor. Groetjes, Ton |
|
| Sanora: | Woensdag, juni 21, 2006 11:36 |
| Even weer op adem komen, dat kan goed doen af en toe. Take care meissie, komop. Knufje, smona |
|
| Angel Of Poems: | Woensdag, juni 21, 2006 10:45 |
| Mooi verwoord! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Meisje14jaar | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 21 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||