Splinterkind
Splinterkind
Verborgen achter donker glas
werd zij door straten gereden
op weg naar weer een drama
zoals alleen zij dat voelen kan
Per ongeluk gekomen -geboren-
als een last gevoed en geborgen
de rust als ware last bevonden
schreeuwt haar hart onrustig uit
Neem mij mee
voor nu en altijd
Ik durf alleen niet te zeggen dat ik stoppen wil
want nu ben ik in ieder geval nog een splinterkind
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Vrijdag, juni 23, 2006 21:59 |
dit geeft me koude rillingen... ben er nog niet uit of ''t goede of slechte zijn. kusje |
|
| eye witness: | Vrijdag, juni 23, 2006 21:43 |
| *met dank aan ongeslachtelijke voortplanting voor de titel!* en nee meneer...ik heet niet Manuella.... |
|
| ongeslachtelijke voortplanting: | Vrijdag, juni 23, 2006 16:53 |
| mooi gebruikt, manuella (als is dat je naam niet) | |
| mietjuh: | Vrijdag, juni 23, 2006 16:47 |
| vindt het begin erg mooi en het titel erg goed gevonden leuk! | |
Over dit gedicht
| Auteur: eye witness | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||