Bewondering...

zo dichtbij maar toch zo ver weg,

je hebt een plekje in mijn hart okal ben je mijlen ver...

voor mij ben je heel dichtbij,

maar kan ik er net niet bij,

ik mis je elke seconden van de dag,

ik denk vaak terug aan je lieve lach,

maar ik ben niet de enige die jou zo mist,

je vrienden, dieren en familie,

die voor jou zo belangrijk waren,

die jij nu ook zo erg mist...

ik bewonder je ouders waar jij zoveel van houdt,

ik bewonder hun kracht die hun op de been houdt,

ik kijk vaak naar ze en sta er graag bij stil,

jou ouders zijn smaen een,

en met jou in hun hart slaan ze zich overal door heen!!!

Sanne

Geschreven door

--> Deesje <--

Reacties op dit gedicht

--> Deesje <-- vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Aquarel:	Zaterdag, juni 24, 2006 11:41
Gevoelig mooi, wens hen sterkte. Wel jammer van de spelfoutjes, lijdt me wat af van de mooie inhoud. Liefs, Aquarel

Over dit gedicht

Auteur: --> Deesje <--
Gecontroleerd door: Innerchild
Gepubliceerd op: 24 juni 2006
Thema's: [Dood] [Bewondering] [Verdriet]