Geen pijn meer
Buiten in de stromende regen,
Zit een meisje heel alleen..
Ze kan nergens naar toe,
Niemand die haar wil..
Langzaam pakt ze haar mes.
Die ze altijd bij zich heeft voor dit soort gevallen.
Ze zet hem op haar pols,
Twijfelt nog even maar geeft er dan een ruk aan.
Pijn voelt ze niet meer.
Ze kijkt ernaar,
Glimlacht,
En kijkt omhoog.
En snijdt vervolgens de ander door.
Weer geen pijn..
De regen vermengt zich met het bloed..
Alles is nu rood.
Maar haar maakt het niet meer uit,
Ze is nu dood..
Zit een meisje heel alleen..
Ze kan nergens naar toe,
Niemand die haar wil..
Langzaam pakt ze haar mes.
Die ze altijd bij zich heeft voor dit soort gevallen.
Ze zet hem op haar pols,
Twijfelt nog even maar geeft er dan een ruk aan.
Pijn voelt ze niet meer.
Ze kijkt ernaar,
Glimlacht,
En kijkt omhoog.
En snijdt vervolgens de ander door.
Weer geen pijn..
De regen vermengt zich met het bloed..
Alles is nu rood.
Maar haar maakt het niet meer uit,
Ze is nu dood..
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Maandag, juni 26, 2006 00:05 |
| Het maakt me stil! Zelf ook een gedicht geschreven over snijden! Liefs en knuffel |
|
| _onzeker_: | Zondag, juni 25, 2006 16:22 |
| Wow *Stilte* Heel mooi! Heel veel stertke! stop met snijden! veel liefss |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jjust me | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 25 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||