Gewoon delende natuur (en ons)

                        Als ’t bonte lentebomen siert

                        een zachte nevel mij omhult

                        en elke kleinste zonnestraal

                        mijn hart met vreugde vult

                        dan wil ik uit mij winter bannen

                        enkel nog leven in liefde, licht

                        mij koesteren in ’t naar jou verlangen

                        Wat zal ik daarvan zeggen:

                        ik zit hier in mijn zomertuin

                        enkele regendruppels parelen

                        op mijn verhitte huid

                        het stoort me niet

                        ’t Ragfijne spinnenweb wordt zichtbaar
                        door licht dat valt in dauw
                        een spectrum van de honderdduizend kleuren
                        van de regenboog en ik heb jou
                        als hart in stam gebeiteld
                        De wonderen der natuur bedwelmen mij
                        en ik ruik jou in alle geuren

                        Met mijn ogen dicht herken ik

                        de zang van Jonas

                        Als dit mijn lief zou zijn
                        zou ik beter luisteren

                        De klanken stromen als het zilver-
                        water dat de vissen is als huis
                        en waar wij ons verleden hebben afgewassen
                        dragen de stille zuchten mij
                        in zonnestralen die zacht warm drogen
                        als verenkleed tot in de hemelluchten
                        en vogel - vrij

                        Het is prettig zo, vind ik

                        gedachten mogen stromen

                        De merel zit nog steeds op het gazon