En huid
En huid
Op haar akkers zaaien de mannen hun leven
In haar vragen dwingt zij hen tot geven
Het geven van hun tijd
doet hen kleven aan de spijt
Tot alle dagen die zij voor zich zagen
verworden zijn tot as of rottend vlees
Haar stem klinkt hees en verleidelijk
in de oren van de mannen die zij lokt
Haar adem is hun adem,
en als zij weer op sterven gaat
sterven zij met haar...
Op haar akkers zaaien de mannen hun leven
In haar vragen dwingt zij hen tot geven
Het geven van hun tijd
doet hen kleven aan de spijt
Tot alle dagen die zij voor zich zagen
verworden zijn tot as of rottend vlees
Haar stem klinkt hees en verleidelijk
in de oren van de mannen die zij lokt
Haar adem is hun adem,
en als zij weer op sterven gaat
sterven zij met haar...
Reacties op dit gedicht
| milamber: | Dinsdag, juni 27, 2006 21:16 |
| leest lekker gr kerwin |
|
| Marjolein.: | Dinsdag, juni 27, 2006 15:35 |
Zit zeker wat in. :) Mooi hoor. Maar zonder die gedwongen rijm was het mooier geweest. Liefs, |
|
| Oorlam: | Dinsdag, juni 27, 2006 15:00 |
| haar akkers: mm klinkt woest verleidelijk, eerst ploegen en dan zaaien, hmm ja ja o ja ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Phriar | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 27 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||