Hoe kwam ik op het idee
Jou vergeten gaat gewoon niet
Je bent te bijzonder
Krijg je niet uit mijn gedachten
Ik zie steeds die ogen
Mooi helder en blauw
Hoe kwam ik op het idee
Om dat te willen vergeten
Dus nu ga ik weer aan je denken
Zonder te denken ga eens uit mijn gedachten
Nu kan ik weer denken aan die blauwe ogen
En dat bruine haar
«Nou in het vorige gedicht stond dat ik hem wilde vergeten, maar iemand heeft mij weten te overtuigen hem niet zomaar te vergeten. Zij denkt dat het wederzijds is»