De mooiste bloemen ontluiken
De mooiste bloemen ontluiken
Steeds door vreugde of bij verdriet
In vazen of al in kruiken
Doch geen mens die de bloem nog ziet
Terwijl er minder mooi, buiten
Bij zon of als het water giet
Ze in hun kleuren opduiken
Stil al tussen menig grasspriet
Zij horen de vogels fluiten
In volle natuur en geniet
Maar de angst voor rare snuiten
Doet hen die vreugde ook teniet
Mooi zijn is als een klein kuiken
Eens oud wordt men er uit gewied
Dus liever de luiken sluiten
Dan te sterven bij een mooi lied
Steeds door vreugde of bij verdriet
In vazen of al in kruiken
Doch geen mens die de bloem nog ziet
Terwijl er minder mooi, buiten
Bij zon of als het water giet
Ze in hun kleuren opduiken
Stil al tussen menig grasspriet
Zij horen de vogels fluiten
In volle natuur en geniet
Maar de angst voor rare snuiten
Doet hen die vreugde ook teniet
Mooi zijn is als een klein kuiken
Eens oud wordt men er uit gewied
Dus liever de luiken sluiten
Dan te sterven bij een mooi lied
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, juli 03, 2006 08:47 |
| Natuur is in al zijn facetten mooi (gekweekt of wild). Em respect voor al dat moois zou iets doodnormaals moeten zijn. Liefs en een fijne dag, sunset |
|
| hiljaa: | Maandag, juli 03, 2006 08:41 |
| vooral de papaver hier in de wei prachtig! knufliefs--hiljaa-- |
|
| secunde: | Maandag, juli 03, 2006 08:20 |
| Mooi gedicht, vooral de laatste strofe Secunde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||