Mensen toch van waar al die haat
Mensen toch van waar al die haat
Waarbij je toch maar je zelf schaadt
Positief is liefde geven
Voor eigen wel, eigen leven
Al dat gekanker in ons lijf
Als een vloek, een duivels verblijf
Je kan het beter ontlopen
Om geen virus aan te knopen
Gelukkig is hij die vergeeft
Want al is men soms onbeleefd
Lijkt de bedoeling heel anders
Eens met rozen of met anjers
Wij oordelen steeds veel te snel
Bij de kleinste of grootste rel
Laten wij ons toch misbruiken
Met opeens naar geld te ruiken
Waarbij je toch maar je zelf schaadt
Positief is liefde geven
Voor eigen wel, eigen leven
Al dat gekanker in ons lijf
Als een vloek, een duivels verblijf
Je kan het beter ontlopen
Om geen virus aan te knopen
Gelukkig is hij die vergeeft
Want al is men soms onbeleefd
Lijkt de bedoeling heel anders
Eens met rozen of met anjers
Wij oordelen steeds veel te snel
Bij de kleinste of grootste rel
Laten wij ons toch misbruiken
Met opeens naar geld te ruiken
Reacties op dit gedicht
| (rottig)appeltje: | Donderdag, juli 06, 2006 18:34 |
| jaa.. heel goed verwoord!! liefliefs appeltje |
|
| Dylirium: | Donderdag, juli 06, 2006 11:51 |
| Een waarheid zo groot als een olifant. Prachtig verwoord man. Groetjes |
|
| hiljaa: | Donderdag, juli 06, 2006 10:54 |
| wat een waarheid! knufleifs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||