Niet enkel spreken van verdriet
Nog buigt het droevige gelaat in ‘t zachte warme avondlicht
is blind voor zonnestralen, koud, kent niet de schemering in twijgen
en leunt in haast zich nooit terug; jij zoekt een rust, een zwijgen
al is door zorgen, pijn nog steeds versluiert ‘t liefelijk gezicht
Het daggeschreeuw maakt jou voor zingen doof, jij hoort het niet
en op jouw levensweg is ’t strijden hard dat jij moet tonen
vergeet niet dat magie heel werkelijk is en daar mag wonen
in avondlijke uren, laat ogen niet slechts spreken van verdriet
Kom in dit huis van toverij, jij kunt tot grote hoogtes stijgen
ik sluit voor jou het voelen van jouw pijn, laat vrij in een gedicht
de woorden die jou steeds bekneld en waarvoor jij ook moest neigen
In overvloed laat ik jou zwelgen en maak elk zware last weer licht
de dans dan samen nieuw te leiden en mij in jou en jij in mij te krijgen
brengt eindelijk het bloed in hete lust en kleur op jouw gezicht.
**********
sunset 10-07-2006
**********
| secunde: | Maandag, juli 10, 2006 13:55 |
| Prachtig Secunde |
|
| m@rcel: | Maandag, juli 10, 2006 12:52 |
| wat en pracht van een poezie schitterend geschreven Sunset Liefs m@rcel |
|
| fran92: | Maandag, juli 10, 2006 11:35 |
| wow zeg echt heel mooi! rakend gedicht liefs en knuf fran92 |
|
| Rien de Heer: | Maandag, juli 10, 2006 11:30 |
| Ik hou meestal niet van die gedichten met veel woorden Iin de breedte dan) maar deze heeft toch wel iets.... Groetjes, Rien. |
|
| Amon: | Maandag, juli 10, 2006 10:00 |
| jee, dit is enorm mooi | |
| Jannie Hoogendam: | Maandag, juli 10, 2006 09:39 |
| Schitterend gesproken woorden... liefs Jannie |
|
| hiljaa: | Maandag, juli 10, 2006 07:36 |
| die eerste strofe raakt me! knufleifs--hiljaa-- |
|
