Mijn lieve buurmeisje
Ik kijk uit het raam.
Mijn buurmeisje staart me weer eens vals aan.
Na een tijdje begin ik het dom te vinden en kijk ik terug.
Slaak dan een hele diepe zucht.
Ze mag me niet.
Ik haar ook niet.
Zij heeft naar problemen mee,
Terwijl ik ondertussen van haar ergenis geniet.
De gesprekken die ik in haar tuin hoor zijn niet al te best.
Want ik weet nu al meer dingen als 'wie zij allemaal heeft gepest'.
Ze is vreemd gegaan, dealt in drugs.
Nou, de gesprekken in hún tuin vinden nooit hun rust.
ja, scheld me maar weer uit!
Bedrijg me maar als je wilt!
Maar terwijl ik kijk door deze ruit,
Ben ik niet degene die rilt.
Want ík kan mijn mond voorbij praten.
En je privé leven is over, heb je dat niet in de gaten?
Reacties op dit gedicht
| Stefanie..: | Zondag, augustus 20, 2006 12:26 |
| Stout buurmeisje.. Mooi gedicht BTW.. Ik wil dat ook zo mooi kunnen | |
| M@rcel: | Donderdag, juli 13, 2006 12:55 |
| voelbaar rakend verwoord en geschreven Knuffie M@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ermena | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 12 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||