snelwegbrug
De beeldmooie vrouw, die met haar piepkleine hondje over de snelwegbrug paradeerde, keek even opzij, toen ik met mijn Turkse hoorn stoom uitblies, waarna ze uit blinde verliefdheid, nietsontziend en veelzeggend, in een keiharde confrontatie tegen de verlichtingspaal liep, die er al jaren stond, en neerviel als een blok beton op heet ijzer, blafte het hondje me na, het was al te laat, ik was al weg...
Reacties op dit gedicht
| MizzTeaQ: | Vrijdag, juli 14, 2006 10:38 |
| Humor op en top (zij het een tikje ironisch met een fleugje satire...);) Liefs , |
|
| philos: | Donderdag, juli 13, 2006 20:06 |
| dit kan ik niet lezen, met zo''n achtergrond, helaas. philos |
|
| Grittle: | Donderdag, juli 13, 2006 19:57 |
| Ze is voor je gevallen! ;) Liefs, |
|
| switi lobi: | Donderdag, juli 13, 2006 19:32 |
| Geweldig, ik moest er zowaar om lachen! Liefsliefs, fijne avond! switi lobi |
|
| Emilia: | Donderdag, juli 13, 2006 19:07 |
| mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Oxygénée | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||