In weerwil
Ik was als twee handen op één buik
beweerde hij boers, een platteland ontbijt
genoeg, maar veel te vroeg en ongerijpt
zelfs met de rimpels hield hij wijs
op de deun van vingertrommel
sloeg zijn weg met stift en krijt
buiten alle banen - die dikgedrukte lijnen
was hij al tijden kwijt
Het kind in mij heeft ademnood
wij dachten hyperventilatie, had de jeugd
hem nu ingehaald en liep hij verdwaald
maar vol trots van eigen woorden
op felgekleurde sprookjes over het huilen
tegen de volle maan, zij had reeds geleerd
om van zijn vallen op te staan
Hij krijgt me er niet onder,
was haar vuist van motivatie
het ijzer in de geest
ik ben een vrouw , al ben ik ooit
ook zijn dochter geweest
Reacties op dit gedicht
| Quando: | Woensdag, augustus 16, 2006 20:22 |
Apart en sterk. |
|
| Tarierabombom: | Zaterdag, juli 22, 2006 10:45 |
| Mooi. | |
| ongeslachtelijke voortplanting: | Zondag, juli 16, 2006 05:57 |
| geen stijl is ook een stijl, nee... -positieve reactie- en een fijne, warme, lieve, zachte, (zompige, kotserige) dag vol genegenheid toegewenst in gedachtenis aan niemand specifieks |
|
| Nemesis: | Zaterdag, juli 15, 2006 10:56 |
Knap, echt heel erg goed. |
|
| Raira (Ria): | Zaterdag, juli 15, 2006 08:15 |
| diepzinnig mooi weer liefs Ria |
|
| sunset: | Zaterdag, juli 15, 2006 08:08 |
| Prachtig weer (Maar van jou verwacht ik ook niets anders). Liefs en heel fijne zaterdag, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||