Van binnen...
Glimlachen is niet verboden
op huilen staat geen straf
Van woorden vallen geen doden
daar scheidt je het koren mee van het kaf
Er zijn woorden die bekoren
geven je reden tot een lach
Je moet ze wel willen horen
anders blijft het een hard gelag
De emotie zit diep van binnen
probeert de uitgang te vinden
Hij weet echter niet waar te beginnen
en zich zo met je leven te verbinden
Laat je masker vallen
geef me je gezicht
het zal je zeker bevallen
als je voor emoties bent gezwicht
op huilen staat geen straf
Van woorden vallen geen doden
daar scheidt je het koren mee van het kaf
Er zijn woorden die bekoren
geven je reden tot een lach
Je moet ze wel willen horen
anders blijft het een hard gelag
De emotie zit diep van binnen
probeert de uitgang te vinden
Hij weet echter niet waar te beginnen
en zich zo met je leven te verbinden
Laat je masker vallen
geef me je gezicht
het zal je zeker bevallen
als je voor emoties bent gezwicht
Reacties op dit gedicht
| sofie: | Zondag, december 16, 2001 22:32 |
| Prachtig gedicht!!! Zou graag nog wel eens iets van je willen lezen. Doe zo verder! Sofie | |
| ploempje: | Zondag, december 16, 2001 22:32 |
| ... mooi... precies op het lijf van m'n vriend geschreven... vreemd dat sommige totaal andere mensen exact dezelfde dingen kunnen voelen... met liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Brammie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 december 2001 | ||
| Thema's: | ||