huis van verdriet
achter het raam
van het huis vol verdriet
zit hij stil verscholen
achter het rolgordijn
zijn ogen week
zijn wangen nat
de foto aan de muur
herinnerde hem aan toen
buiten lopen de mensen
kijken vragend om
naar het huis vol verdriet
zich afvragend
wat zich daar afspeelt
een zacht gesnik
weerkaatst in de duisternis
als een echo van de hemel
op zijn stil verdriet
achter het rolgordijn
van het huis vol verdriet
zit hij stil verscholen
achter het rolgordijn
zijn ogen week
zijn wangen nat
de foto aan de muur
herinnerde hem aan toen
buiten lopen de mensen
kijken vragend om
naar het huis vol verdriet
zich afvragend
wat zich daar afspeelt
een zacht gesnik
weerkaatst in de duisternis
als een echo van de hemel
op zijn stil verdriet
achter het rolgordijn
Reacties op dit gedicht
| Lian,,: | Dinsdag, oktober 20, 2009 11:03 |
| echt heel mooi!! goed verwoord!! |
|
| (rottig)appeltje: | Zaterdag, juli 15, 2006 22:01 |
| erg mooi verwoord, liefliefs appeltje |
|
| *Black-Life-Heaven*: | Zaterdag, juli 15, 2006 21:44 |
| wow echt prachtig!! heel veel liefs en sterkte... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hikariaan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||